مبانی نظری و پیشینه پژوهش نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهری

فایل مبانی نظری و پیشینه پژوهش نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهری
دارای 26 صفحه وبا فرمت word وقابل ویرایش می باشد.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::
1- مقدمه 14
2-2- توسعه پایدار15
2-2-1- توسعه پایدار شهری15
2-2-2-  شاخص های توسعه پایدار شهری17
2-2- 2-1-  شاخص سیاسی17
2-2-2- 2- شاخص های اجتماعی - فرهنگی 17
2-2-2-3-  شاخص های اقتصادی18
2-2-2-4- شاخص فناوری19
2-2-2-5-  شاخص زیست محیطی19
2-3- بررسی  بافت هاي شهری 20
2-3-1- بافت تاریخی 20
2-3 -2- بافت قدیم 21
2-3-3- بافت پيراموني يا بافتهاي با اسكان غيررسمي 21
2-3-4- بافت فرسوده 21
2-3-4-1-بافت هاي داراي ميراث هاي شهري22
2-3-4-2-  بافت هاي شهري(فاقد ميراث شهري) 22
2-3-4-3-  بافت هاي حاشيه اي (سكونتگاههاي غيررسمي ) 22
2-3-5- ویژگي عمومي بافتهاي فرسوده 23
2-3- 5- 1-  عمر ابنيه 23
2-3- 5- 2-  دانه بندي و تعداد طبقات23
2-3- 5- 3-  نوع مصالح23
2-3- 5- 4-  وضعيت دسترسي ها 23
2-3-5- 5- وضعيت خدمات و زير ساختهاي شهري 24
2-4- دیدگاههای نظری در زمینه بهسازی و نوسازی بافتهای شهری 24
2-4-1- اوژن ویوله لودو ( 1879- 1814 م )24
2-4-2- جان راسکین (1900- 1818م)25
2-4-3- کامیلیو سیت (1843-1904م)26
2-4-4- کامیلو بویی تو (1914-1836) 26
2-4-5- لوکا بلترامی ( 1933-1854) 27
2-4-6- لودویکو کوارونی (1987-1911) 28
2-4-7- گوستاو جیووانی (1873-1947) 29
2-4-8- پاتریس گدس(1854-1932م )29
2-4-9- شارل اوارد ژانره مشهور به لوكوربوزيه (1887 -1965 م)30
2-4-10- کوین لینچ (1984-1918 م )31
2-4-11- کنزو تانگه  (1913)32
2-4-12- ادموند بیکن (1910- 2005 )32
2-5- روشهای مداخله در زمینه بهسازی و  نوسازی بافتهای فرسوده 33
2-5-1- روش حفاظتی - بهداشتی34
2-5-2- روش حفاظتی - تزیینی34
2-5-3- روش بازسازی شهری34
2-5-4- روش مرمتی معماری - شهری برای فضاهای محدود 35
2-5-5-روش جامع مرمت شهری35
2-6- جمع بندی و نتیجه گیری36


2-1- مقدمه
شناخت مفاهیم مقدماتی مطرح در هر تحقیقی می تواند زمینه فکری محقق را جهت بسط موضوع انتخابی فراهم سازد و در آشنایی بیشتر محقق و خوانندگان تحقیق با موضوعات و مفاهیم مطرح موثر افتد. با توجه به اهمیت توسعه پایدار در چند دهه اخیر و تاکید پژوهش حاضر در ایجاد زمینه آن بخصوص در شهرها، در این فصل ابتدا مفاهیم توسعه پایدار معرفی شده و سپس به مفاهیم خاص تحقیق می پردازد. از آنجا که دخالت در بافت فرسوده نیازمند شناخت علمی آن در فضای جغرافیایی شهر و تمیز نسبی آن از بافت های میانی و جدید شهری پیرامون آن است و با توجه به اینکه در شهرها با توجه به ویژگیهای کالبدی، می توان انواع مختلف بافت را شناسایی کرد، در ادامه این فصل به بررسی انواع مختلف بافت های شهری پرداخته و سپس به بررسی نظریات مرتبط با بهسازی و نوسازی بافت های شهری و ارائه روشهای مداخله در این بافتها می پردازد.

 
2-2- توسعه پایدار
متداول ترین تعریف از پایداری، تعریفی است که کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه یا " کمیسیون برانت لند " ارائه داده است. توسعه پایدار نوعی از توسعه می باشد که" نیازهای فعلی را بدون آسیب زدن به توانایی های نسل آینده در تامین نیازهای خود رفع می کند"(احمدی،20:1383). در نتیجه می توان گفت توسعه پایدار رفع نیازهای فعلی را بدون آسیب زدن به توانایی های نسل آینده در تامین نیازهای خود ، مورد توجه دارد و دربردارنده این پیام است که نمی توان از نظر انسانی و اخلاقی قبول کرد که نسل فعلی به قیمت بهبود جامعه خود و برای رفاه و رسیدن به استانداردهای بالای زندگی خود خسارت جبران ناپذیری بر سرمایه نسل های آتی وارد سازد و از آنها استفاده های نامحدود بعمل آورد.

صاحب نظران امر توسعه، سیاست های توسعه پایدار را بر چهار رکن اصلی زیر بر می شمارند :

1-  به حداقل رساندن مصرف منابع طبیعی تجدیدناپذیر ( مانند سوخت های فسیلی و منابع کافی ).
2-  پایدار ساختن مصرف منابع طبیعی تجدید ناپذیر ( مانند آب های زیرزمینی، خاک و گیاهان ).
3-  نگهداشتن حد تولید ضایعات و آلودگی ها در میزان ظرفیت و جدب محلی و جهانی ( مانند گازهای گلخانه ای، مواد شیمیایی نابودکننده ازن و زباله های سمی).
4-  تامین نیازهای پایه انسانی و اجتماعی ( مانند دسترسی به ابزار معیشت، حق انتخاب، مشارکت در تعیین سرنوشت اجتماعی و دسترسی به محیط سالم و خدمات پایه ) ( مرصوصی و بهرامی، 1389 : 19 و 20 ).

2-2-1- توسعه پایدار شهری

توسعه شهري به عنوان يك مفهوم فضايي، را مي‌توان به معني تغييرات در كاربري زمين و سطوح تراكم، جهت رفع نيازهاي ساكنان شهر در زمينه مسكن، حمل و نقل، اوقات فراغت و غذا و غيره، تعريف كرد. چنين توسعه‌اي زماني پايدار خواهد بود كه، در طول زمان، شهري از نظر زيست محيطي قابل سكونت و زندگي (هواي پاك، آب آشاميدني سالم، اراضي و آبهاي سطحي و زيرزميني بدون آلودگي و غيره)، از نظر اقتصادي بادوام (اقتصادي شهري بايد بتوان با تغييرات فني و صنعتي جهت حفظ مشاغل پايه‌اي‌اش هماهنگ شود و مسكن مناسب و در حد استطاعت ساكنانش را با يك بار مالياتي سرانه عادلانه تأمين نمايد). و از نظر اجتماعي همبسته (الگوهاي كاربري زمين، همبستگي اجتماعي و احساس شهروندي باشد كه انسان بتواند در آمدي عادلانه به دست آورد، سرپناه مناسب تهيه كند، احساس را حتي كند و تلاش و وقت خود را وقف حفاظت از تصوير شهر نمايد. ساخت يك اقتصاد شهري قوي و شهري قابل زندگي از نظر زيست محيطي، بايد با تلاشهايي به هدف حفظ گروه‌هاي اجتماعي موجود و ارائه اشكال نوين اداره شهر و كنترل آن، دست در دست هم داده تا بتوانند همبستگي و انسجام اجتماعي را حفظ كنند ( http://www.verdinejad.com ).

ديدگاه مبتني بر بعد اجتماعي يا لايه برابري، مساوات و عدالت اجتماعي توسعه پايدار در حوزه اكولوژي اجتماعي و شاخه فرعي آن اكولوژي شهري مورد بحث قرار مي‌گيرد كه معتقد است بازيگر اصلي در توسعه انسان و اجتماعات او هستند. با وجود پذيرش اصول توسعه پايدار، يعني رفع نيازهاي كنوني بدون محروميت نسلهاي آينده در توسعه شهري و زمينه‌هاي مربوط به آن، ضرورت كاهش نابرابريهاي عصر حاضر به همان ميزان (و احتمالاً بيشتر ازآن)، نگراني پيرامون وضع نسلهاي آينده است. در بطن شهرهاي جهان سوم و در حال توسعه، مقياس و دوام نابرابريها، آسيب‌پذيري و فقر اقشار كم درآمد، هر چه بيشتر بر اهميت اين نگرش به توسعه پايدار مي‌افزايد.

"در مفاهیم جدید توسعه پایدار شهری، علاوه بر تعریف مجدد بافت شهر، با ارائه ایده کاربری های ترکیبی، بر توسعه های بعدی که باید در داخل مرزهای موجود شهر صورت بگیرد تاکید می شود. بنابراین راه حل شهر فشرده به عنوان وسیله ای برای رسیدن به توسعه پایدار و آنتی تز حومه های گسترده و بی در و پیکر فعلی ( بیشتر در ایالات متحده آمریکا و برخی کشورهای جهان سوم که در تقلید از الگوی آمریکایی به  وجود آمده ) مطرح است ( مرصوصی و بهرامی، 1389 : 38 ).