مبانی نظری کارآفرینی وتاریخچه آن

مبانی نظری و پیشینه تحقیق  کارآفرینی وتاریخچه آن
دارای 57 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

2-1- مقدمه     10
2-2- کارآفريني     11
2-2-1- تاريخچه کارآفريني     11
2-2-2- تعاريف و مفاهيم کارآفريني     12
2-2-3- توسعه کارآفريني     15
2-2-4- کارآفريني در مقابل مديريت     16
2-2-5-  کارآفريني از ديدگاه مکاتب اقتصادي     17
2-2-6- کارآفريني از ديدگاه روانشناختي     18
2-2-7- کارآفريني از ديدگاه جامعه شناسان     19
2-2-8- کارآفريني از ديدگاه دانشمندان مديريت     20
2-2-9- عوامل مؤثر بر کارآفريني     23
2-2-10- انواع کارآفريني     24
2-2-11- نقش کارآفريني در توسعه اقتصادي    27
2-2-12- کارآفريني شرکتي     28
2-2-13-  آموزش کارآفريني     29
2-2-14- نقش فناوري اطلاعات در کارآفريني     30
2-2-15- ويژگي سازمان کارآفرين     31
2-3- گرايش به کارآفريني     32
2-3-1- ابعاد گرايش به کارآفريني    36
 2-4 گرايش به کارآفريني در تعاوني ها    52
2-4-1- تعاوني ها در ايران    52
2-4-2- عملکرد کسب و کار     53
2-4-3- عملکرد کسب و کار وROE      54
2-5- مطالعات پيشين     56
2-5-1- مطالعات داخلي    56
2-5-2- مطالعات خارجي     58

2-1- مقدمه
کارآفريني از خيلي سال پيش مورد توجه قرار گرفته است. کارآفريني نشان دهنده رفتار شرکت است که با فرآيند تصميم گيري مديريت استراتژيک مرتبط است و مي تواند به آساني در زمينه سازماني مورد تجزيه و تحليل قرار بگيرد.گرايش به کارآفريني يک مفهوم رفتاري است که فرايند ايجاد سرمايه گذاري جديد را توضيح مي دهد. در مورد کسب و کارهاي کوچک، کارآفريني نشان دهنده گرايش به کارآفريني سطوح بالاي مديريت است که تأثير مستقيم روي فرهنگ و جهت دهي شرکت دارد و باعث بهبود عملکرد شرکت مي شود.
در اين فصل ابتدا  مفهوم واژه کارآفريني تبيين مي شود بعد به بررسي ديدگاه هاي مختلف در مورد کارآفريني، انواع کارآفريني، نقش کارآفريني در توسعه اقتصادي پرداخته مي شود. سپس در بخش دوم به توضيح مفهوم گرايش به کارآفريني و ابعاد آن و تأثير آن بر عملکرد کسب و کارهاي کوچک پرداخته مي شود و در آخر  تحقيقات انجام گرفته مرتبط با موضوع تحقيق، در داخل و خارج از كشور مورد بررسي قرار مي گيرد.

2-2- کارآفريني
رويكرد اكثر كشورهاي جهان در دهه‌هاي اخير به موضوع كارآفريني و توسعه آن، موجب گرديده‌ موجي از سياستهاي توسعه كارآفريني در دنيا ايجاد شود. كشورهاي مختلف راه حلي راكه در سه دهه گذشته براي فائق آمدن بر مشكلات مختلف اقتصادي و اجتماعي به آن روي آورده‌اند، توسعه فرهنگ كارآفريني، انجام حمايت‌هاي لازم از كارآفرينان، ارائه آموزشهاي مورد نياز به آنان و انجام تحقيقات و پژوهشهاي لازم در اين زمينه بوده است.
كارآفريني به عنوان يك پديده نوين در اقتصاد نقش موُثري را در توسعه و پيشرفت اقتصادي كشورها يافته است. كارآفريني در اقتصاد رقابتي و مبتني بر بازار امروزه داراي نقش كليدي است. به عبارت ديگر در يك اقتصاد پويا، ايده ها، محصولات، و خدمات همواره در حال تغيير مي باشند و در اين ميان كارآفرين است كه الگويي براي مقابله و سازگاري با شرايط جديد را به ارمغان مي آورد.از اين رو در يك گستره وسيع تمام عناصر فعال در صحنه اقتصاد (مصرف كنندگان، توليد كنندگان،
سرمايه گذاران) بايد به كارآفريني بپردازند و به سهم خود كارآفرين باشند.

2-2-1- تاريخچه کارآفريني
کارآفريني از کلمه فرانسوي entreprendre به معني"برعهده گرفتن" يا "واسطه گري" است. در قرون وسطي اصطلاح کارآفرين هم براي بازيگر و هم براي شخصي که طرحهاي توليدي بزرگ را اداره مي کرد به کار مي رفت. کارآفرينان عموماً از بزرگان بودند، اشخاصي که مسئول اجراي طرح هاي عمراني بزرگ بودند. در قرن هفدهم کارآفرين به شخصي اطلاق مي شد که به منظور عرضه خدمات يا توليد محصولات مقرر با دولت قرارداد مي بست. از آنجا که مبلغ قرارداد ثابت بود، نتيجه سود يا زيان از آن کارآفرين بود. کانتيلون  مقاله نويس اقتصادي و نويسنده دهه 1700 يکي از نخستين نظريه ها در مورد کارآفريني را عرضه کرد و به همين دليل برخي او را بنيانگذار اين واژه مي شناسند.او کارآفرين را کسي مي داند که اهل ريسک باشد. در قرن هجدهم بين صاحب سرمايه و فردي که به سرمايه نياز دارد تفاوت گذاشته شد.به بيان ديگر، کارآفرين از تأمين کننده سرمايه (به بيان امروز سرمايه گذار فعاليت کارآفرينانه) متمايز شد. در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم غالباً کارآفرينان را از مديران متمايز نمي دانند و عموماً از جنبه اقتصادي به آنها نگاه مي کردند: مختصراً اينکه کارآفرين بنگاه اقتصادي را به منظور منفعت شخصي، سازماندهي و اداره مي کند. او براي مواد مصرفي در کارش، استفاده از فضا، خدمات افرادي که به کار گرفته و سرمايه که نياز دارد، بهاي لازم را مي پردازد. قدرت ابتکار، مهارت و هوش خود را در برنامه ريزي، سازماندهي و اداره بنگاه اقتصادي به کار مي گيرد. همچنين احتمال سود و زيان ناشي از موقعيت هاي غيرقابل پيش بيني يا غير قابل کنترل را لحاظ مي کند.باقيمانده خالص از دريافت ساليانه بنگاه اقتصادي پس از پرداخت کليه هزينه ها، چيزي است که برايش باقي مي ماند.